Tuesday, January 26, 2010

Με αφορμή ένα άρθρο στον Ταχυδρόμο του Βολου




Το άρθρο το οποίο έγραψε ο Χρήστος Μπουκώρος βρίσκεται έδω : 
http://www.taxydromos.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001001006&nodeId=51&articleId=20485#


Έτυχε να το διαβάσω στο bikenet και απάντησα παραθέτωντας μερικές σκέψεις μου για το θέμα. Με ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι άρεσε σε μερικούς φίλους, κι έτσι το ανεβάζω κι εδώ:

Πολύ ωραίο το άρθρο, γιατί συγκεντρώνει και παραθέτει πολλά στοιχεία, που όμως δεν έχουν τόσο νόημα ώς προς το θέμα "δανεισμός", όσο ώς προς το θέμα "μηδενική ανάπτυξη".

Η χώρα μας δεν έχει παραγωγικούς συντελεστές να διαθέτει για την ανάπτυξη, είναι χώρα που παραδοσιακά στηρίζεται σε ήπιες μορφές οικονομίας, 
δηλαδή αγροτικη και κτηνοτροφική παραγωγή, αλιεία, εμπόριο και τουρισμό, άν τε να βάλω και τη ναυτιλία μέσα στο εμπόριο.
Όταν εισάγεις τις πρώτες ύλες και τα προϊόντα που κινούν την οικονομική δραστηριότητα σου,θα αναγκαστείς να εισάγεις και χρήμα. Όλα λοιπόν έχουν ένα νόημα διαχρονικά,όταν δεν επενδύουμε στην παραγωγή,στην ανάπτυξη,και στο μέλλον.


Είμαστε μια μικρή χώρα, με περιορισμένες δυνατότητες, πολύ συγκεκριμένες, τις οποίες και δεν εξυπηρετούν οι γενικές τάσεις και επενδύσεις που γίνονται με εγγυητή το κράτος. Για παράδειγμα η Ελλάδα έχει την υψηλότερη ποιότητα ανθρώπινου δυναμικού και όμως δεν εξάγει επιστήμονες και στελέχη, αλλά διώχνει φοιτητές, με το στρεβλό σύστημα εκπαίδευσης που όλοι γνωρίζουμε. Έ
χει την δυνητικά καλύτερη τουριστική παροχή υπηρεσιών, αλλά επιμένει σε παρωχημένες κρατικές πολιτικές ασυδοσίας και πελατειακής σχέσης, ενώ μεμονωμένες προσπάθειες-κυρίως ξένης προέλευσης- υποσκελίζουν την Ελληνική δραστηριότητα. Αυτά για παράδειγμα τα αναφέρω.
 Η Ελλάδα δε δανείζεται από χόμπι, διαχρονικά, ούτε δανείζεται βάση ενός σκοτεινού σχεδίου για υποθήκευση της εθνικής της κυριαρχίας. Δ
ανείζετα ι γιατί δεν παράγει, αλλά κυρίως διακινεί.

Το μέγιστο έγκλημα που συντελείται, είναι το ίδιο που κάνουν χιλιάδες συμπατριώτες μας καθημερινά. Το κράτος 
δανείζεται για να ζήσει σήμερα και αύριο, και όχι για να σχεδιάζει και να επενδύσει στο μέλλον. Στο όποιο μέλλον τέλοσπάντων, μπορεί να προσδοκά. Ό σο για το χρέος,  ξεχάστε ότι γίνεται να αποπληρωθεί, δεν αποπληρώνεται. Το θέμα είναι να πληρώνουμε τους τόκους, αυτό τους απασχολεί. Τ ο αν εμείς θέλουμε να παραμείνουμε ημιθανείς οικονομικά ή να πάμε όσο γίνεται μπροστά, είναι θέμα εσωτερικό δικό μας, και κανενός άλλου.

Όσο για τη σοβαρότητα των κυβερνήσεων, απλά δείτε το πόσο καθυστερούμε να ενσωματώσουμε το κοινοτικό δίκαιο στο δικό μας,  ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ της καθημερινότητα
 ς μας. Και διατηρούμε/διατηρούν αυτή τη βλαχοεπαρχιώτι κη νοοτροπία και την επιφυλακτικότητα, δήθεν για να γίνει ομαλή μετάβαση και τετοιες παπαριές. Λες και δε μαθαίνονται τα πάντα σήμερα, αλλά περιμένουμε το ταχυδρομικό περιστέρι να μας πεί τα νέα. Κι εγώ αναρωτιέμαι αν είναι μαγκιά, ας πούμε, να παίρνεις επιδοτήσεις για τη νεανική επιχειρηματικό τητα, να τα χρησιμοποιείς για να κλείσεις τρύπες και επιδόματα στον ΟΑΕΔ, και μετά να λές : "Ευχαριστ ούμε για τα λεφτά αγαπητοί μας Ευρωπαίοι, αλλά θα εξετάσουμε το άν μπορούμε να ενσωματώσουμε αυτό το νόμο, και άν μας συμφέρει κλπ κλπ"

Απλά το κράτος που στηρίζουμε, μονίμως κάνει το νταβατζή για νοσηρά καθεστώτα, κυρίως στον εργασιακό τομέα. Αυτά τα νοσηρά καθεστώτα που εκβιάζουν, απειλούν και χειραγωγούν τον -έτσι κι αλλιώς- όμηρο στην ανάγκη τους, πολίτη. Τ
α νοσηρά αυτά καθεστώτα είναι πολύ συγκεκριμένα και τα ξέρουμε όλοι : Από τις τράπεζες και τις αλυσίδες σουπερμάρκετ, μέχρι το μεγαλογιατρό/δικηγόρο και τον εργολάβο, τον φοροτεχνικό και τον μεγαλοαγρότη/συνεταιρισμό, τις ΠΑΕ και τις διάφορες επιτροπές και πολλούς άλλους αεριτζήδες, που κλέβουν ανενόχλητοι με την ανοχή του νόμου.
 Το χειρότερο όμως δεν έιναι ότι πτωχεύσαμε οικονομικά, ή μάλλον ότι είμαστε διαρκώς σε πτώχευση, αλλά 
είναι ότι, έχουμε πτωχεύσει ηθικά και κοινωνικά και ότι έχουμε συμβιβαστεί με αυτό,λες και είμαστε καρκινοπαθείς. .

Σε οποιοδήποτε τομέα της κοινωνίας και να κοιτάξεις, υπάρχει αρρώστια, έχουν επικρατήσει οι μαλάκες και οι σάπιοι και όσοι έχουν απομείνει το 'χουν ρίξει στην παλαβή για να επιβιώσουν!
 Τουλάχιστον παλιότερα, υπήρχαν 5 αξίες στη ζωή, και έστω και χωρίς λεφτά υπήρχε μια αξιοπρέπεια. Αξ
 ιοπρέπεια στην οικογένεια, στην εργασία, τουλάχιστον στην επιφάνεια, να περνάει η μέρα πιό ανθρώπινα. Σήμερα τίποτα δεν απέμεινε στη χώρα μας, παρά μόνο οι αναμνήσεις.
 Ας σβήσει κάποιος τα φώτα να τελειώνουμε με το πτώμα, 
βρώμισε πιά. Ακόμα  και τα "πάλι με χρόνια με καιρούς" μας τελειώσανε, όσο δεν πονάμε αυτό τον τόπο.



Έχουμε αποκτηνωθεί σχεδόν όλοι, έχουμε γίνει εγωιστάκια και αμερικανάκια, μικρόψυχοι και καραγκίοζηδες που κοιτάνε να αρπάξουν το κομμάτι του διπλανού τους.......... ....

Sunday, January 10, 2010

Δε μας τα λέτε καλά...



Ομολογώ ότι από την επικαιρότητα λίγα πράγματα παρακολουθώ πλέον
Ο λόγος δεν είναι η αδιαφορία, αλλά το ότι πρέπει να συγκεντρώνομαι σε συγκεκριμένα πράγματα πλέον
Με άλλα λόγια -όπως λένε και στο ποδόσφαιρο- πρέπει να κάνω σωστό κατεμερισμό δυνάμεων
Ακόμα όμως έχω την ικανότητα να αφουγκράζομαι τη γενικότερη αίσθηση που αφήνουν οι καταστάσεις και τα γεγονότα πίσω τους
Να οσμίζομαι και να αντιλαμβάνομαι τις αλλαγές στο τοπίο-ή για να γίνω πιό λεπτομερής στο περιβάλλον μου, ένα περιβάλλον μέτρια εκτεταμένο, αλλά αρκετά αντιπροσωπευτικό
Ψηφίσαμε λοιπόν το Γιωργάκη και ευχηθήκαμε να πάνε όλα καλά
Μετά τις πρώτες 100 μέρες όμως, παρότι το στοίχημα της συνέπειας επετεύχθη-ώς επί το πλείστον- αυτό που μένει στο μυαλό μου είναι το ερώτημα που είχα και πρίν τις εκλογές :
"Που πάμε?"
Και μέχρι στιγμής απάντηση δε βρίσκω σε καμμιά εφημερίδα, σε κανένα κανάλι και σε καμμία συζήτηση με φίλους και γνωστούς
Ποιός είπε ότι εμένα με ενδιαφέρει, με ποιό τρόπο θα μειωθεί το έλλειμμα?
Ποιός είπε ότι εμένα με απασχολεί με ποιό τρόπο θα κλείσουν τη μαύρη τρύπα της φοροδιαφυγής?
Ποιός είπε ότι είναι δουλειά μου να ξέρω για ποιό λόγο θα νομιμοποιηθούν οι μετανάστες?
Ποιός με ρώτησε άν συμφωνώ ή διαφωνώ για τα νέα εκπαιδευτικά νομοσχέδια και τα κολλέγια?
Εγώ άλλο ρώτησα και άλλο με καίει να μάθω:
"Που πάμε?"
Με απλά λόγια, ποιό είναι το όραμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του Γιώργου, για την Ελλάδα της επόμενης δεκαετίας. Και ποιοί οι στόχοι, ώστε σταδιακά, να φτιάξουμε τις καταστάσεις και τις νοοτροπίες, προκειμένου να τους κατακτήσουμε
Τα λόγια, οι εξαγγελίες και τα μέτρα, ενώ ταυτόχρονα πρώτο μας μέλημα είναι -σα να μην πέρασε μια μέρα- να επαναδιαπραγματευτούμε τον εκλογικό νόμο, δε μου λένε κάτι
Τι 'χες Γιάννη, τί 'χα πάντα
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού
Και οι λόγοι κλασσικά γνωστοί. Οι μισοί κάθονται στο Δημόσιο και τρώνε, και οι άλλοι μισοί τρώνε από τα μαύρα λεφτά που κονομάνε ο καθένας με τον τρόπο του. Πείτε μας κάτι καινούργιο, κάτι σπαρταριστό να διασκεδάσουμε.
Σας βγάλαμε κυβέρνηση, όχι για να μας πείσετε ότι πρέπει να σωθούμε, αλλά για να μας πείτε τί σκοπεύετε να μας κάνετε, σωσμένους ή φαλιρισμένους, σώους ή λαβωμένους, αρτιμελείς ή ανάπηρους, ή σε όποια τέλοσπάντων κατάσταση σκοπεύετε να μας αφήσετε μετά την ολοκλήρωση του έργου σας
Σας βγάλαμε κυβέρνηση, γιατί εδώ και χρόνια, αυτό που λείπει από τη ζωή μας στην Ελλάδα, είναι το νόημα και ο σκοπός, η προοπτική και η ανάγκη να μπούμε επιτέλους στο όχημα της Ευρώπης στην καθημερινότητα μας, και όχι στα κάθε λογής ευρωκαθρεπτάκια από τα οποία έχουμε μπουκώσει εδώ και καιρό.
Σας βγάλαμε κυβέρνηση, γιατί είναι ώρα να πείσετε την κοινωνία και τους εταίρους μας, ότι υπάρχει τρόπος, να κερδίσουμε τα στοιχήματα που βάζουμε, στοιχήματα Δημοκρατίας για τους πολλούς και μή κατέχοντες, ότι μπορούμε να τα κερδίσουμε με όπλα την αξιοπρέπεια, τη διαφάνεια και τη δουλειά
Και αντί όλων αυτών τί?
Φόροι και κόντρα φόροι, μισά νομοσχέδια, κόντρες χωρίς νόημα, ρυθμίσεις ενάντια στη λογική, και το χειρότερο όλων, μια σύγχιση ώς προς το τί, το πώς και το πότε
Ένα τεράστιο έλλειμμα αποφασιστικότητας και πυγμής, μια καθυστέρηση, ένας δισταγμός, λες και έχουμε χρόνο ή διάθεση να συζητάμε για τα από χρόνια αυτονόητα
Είχα γράψει και παλιότερα και το ξαναλέω τώρα: Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Η θα πάμε μέχρι το τέλος, με τόλμη και τομές, εκσυγχρονίζοντας τις αντιλήψεις μας για την πολιτική διαχείριση ή απλά θα μείνουμε στην ιστορία για τις καλές μας προθέσεις και τίποτα παραπάνω...
Όλοι ξέρουν τι πρέπει να γίνει, και δε χρειάζονται Βρυξέλες, ούτε ένας Τεν Κάτε να τα φορτώσουμε όλα
Να φορτώσουμε δηλαδη την αδυναμία μας να παίξουμε μπάλα, σε μία έδρα που καίγεται για αποτέλεσμα
Και όλοι ξέρουν, ότι τα προβλήματα στην Ελλάδα, δεν είναι αμιγώς οικονομικά, αλλά περισσότερο κοινωνικά, δηλαδή θέματα αντίληψης και στάσης του Έλληνα απέναντι στην οικονομία και το κράτος
Έυχομαι να επικρατήσει η λογική και η ψυχραιμία, και στο τέλος να δούμε την πραγματική αλλαγή, και όχι απλά τους δείκτες να ευημερούν και τους πολίτες να υποφέρουν
Για να πετύχει η κυβέρνηση χρειάζεται θάρρος, θράσσος και θέληση
Και πάνω απ όλα καλή διάθεση και ΛΟΓΙΚΗ